Wynalezienie okrągłego teatru przypisuje się Kurionowi Młodszemu. Do czasów Cezara organizatorzy igrzysk korzystali z gościnności cyrków. Dopiero popierający Juliusza Cezara Kurion w 52 albo 53 roku p.n.e. postanowił zbudować i połączyć ze sobą dwa teatry, gdyż zapragnął połączenia munus – walk na śmierć – wraz z przedstawieniem teatralnym. W owym czasie teatr składał się z 2 drewnianych obrotowych scen.
W czasie dnia dwa teatry stały rozłączone, i rozgrywano na nich przedstawienia, wieczorem zaś je łączono, tworząc jedna arenę. Samo łączenie stanowiło już rozrywkę, którą jeszcze po 100 latach ganił Pliniusz Starszy: „Oto naród, który podbił ziemię i zdobył świat, wisi na maszynie i przyklaskuje niebezpieczeństwu, na które się naraża”. (Historia Naturalna, 36.XXIV).
