Techniki sądowe wykorzystywane do rozwikływania współczesnych zagadek kryminalnych pomogły amerykańskim antropologom odkryć różnice w wyglądzie mieszkańców Italii rzymskiej okresu III wieku n.e.
W badaniach wykorzystano metodę określaną jako morfometrię geometryczną. W ten sposób próbowano zidentyfikować podobieństwa i różnice w czaszkach odkrytych na italskich trzech cmentarzyskach z I-III wieku n.e. Dzięki trójwymiarowym pomiarom udało się określić różnice między mieszkańcami z różnych regionów.
To badania wybrano grób znajdujący się na Isola Sacra, małej wyspie, w centralnej części Italii (na południowy-zachód od Rzymu). W miejscu tym chowano głównie członków średnich warstw społecznych. Drugie cmentarzysko to Castel Malnome – znajdujące się na obrzeżach Rzymu – które było miejscem pochówku dla najniższych warstw społecznych; zwłaszcza pracowników fizycznych w kopalniach soli (obecne w regionie). Wybór był nieprzypadkowy, gdyż na cmentarzysku znajdować się mogły szczątki nie tylko „siły roboczej”, ale i weteranów czy niewolników, którzy mogli pochodzi z różnych części Imperium. Dawało to różne możliwe wariacje. Trzecie miejsce to Velia, znajdujące się na południowo-zachodnim wybrzeżu Italii. Tam naukowcy spodziewali się odkryć ślady po antycznych Grekach, którzy skolonizowali ten region po VIII wieku p.n.e. – zanim Rzym rozpoczął ekspansję.
Celem badania było sprawdzenie czy rzymska populacja różniła się od większości południowej części Italii. Czy ludność zamieszkująca południe Półwyspu Apenińskiego była bardziej „grecka” od mieszkańców żyjących na północy? Jak się okazało odpowiedź brzmi „tak”, gdyż naukowcom udało się znaleźć różnice. Jak twierdzą, dla przeciętnego obserwatora byłyby one niedostrzegalne, jednak po głębszym przeanalizowaniu i zestawieniu regionalnych relacji w populacji, można zauważyć rozróżnienia.
Mimo że, Rzymianie zasymilowali grecką populację w południowej części Italii około III wieku p.n.e., to lokalna ludność wciąż w III wieku n.e. wykazywała charakterystyczne różnice w porównaniu do mieszkańców północnej części obecnych Włoch. Romanizacja nie przyczyniła się do zmiany „genetycznych relacji” podbitej nacji, która chętnie wiązała się ze „swoimi” i zachowywała własną tożsamość.
Kolejnym krokiem badania będzie pobranie „próbek greckich” z tego okresu i porównanie ich ze szczątkami z południowej części Italii. Problem w tym, że na tę chwilę nie zidentyfikowano takowych materiałów.
