Książka „Komedia według Terencjusza” autorstwa Ewy Skwary to pozycja, która w sposób niezwykle obszerny analizuje i prezentuje całe spektrum interpretacji dzieł Terencjusza – rzymskiego komediopisarza. Książka wydana została przez Wydawnictwo Naukowe UMK.
Pani Ewa Skwara jest profesorem i filologiem klasycznym, mającym na swoim koncie wiele tłumaczeń dzieł antycznych i pozycji poświęconych komediom rzymskim. Tym razem autorka w swojej książce skupiła się na analizie i opracowaniu zachowanych dzieł wybitnego rzymskiego komediopisarza Terencjusza.
Pozycja liczy łącznie 500 stron treści właściwej, która podzielona została na osiem rozdziałów, w których autorka kolejno analizuje dzieła Terencjusza: „Dziewczyna z Andros”, „Za karę”, „Eunuch”, „Pasożyt Formion”, „Teściowa”, „Bracia”. W pierwszym rozdziale autorka zarysowuje nam sylwetkę komediopisarza, który żył między III i II wojną punicką oraz mimo młodego wieku osiągnął olbrzymią popularność w antycznym Rzymie. W dużej mierze zawdzięczał to swoim wpływowym przyjaciołom, m.in. Scypionowi Afrykańskiemu Młodszemu. Zgodnie z przekazem Swetoniusza, Terencjusz należał do „złotej młodzieży rzymskiej”, która charakteryzowała się uwielbieniem Hellady i próbą przeniesienia ideałów greckich na grunt rzymski. Terencjusz, z racji na swoją popularność, stał się ofiarą szerokiej krytyki – zarzucano mu m.in. że otrzymywał pomoc przy pisaniu swoich dzieł. Jednym z najbardziej zagorzałych wrogów Terencjusza był, zapewne znacznie starszy od niego, inny komediopisarz Luscjusz z Lanuwium, który nie ograniczał się jedynie do krytyki i pomawiania młodego pisarza na odległość, ale i nie stronił od wyrażania swoich negatywnych opinii w czasie próbnego wystawiania sztuk Terencjusza. Fachowa analiza Pani Ewy Skwary ukazuje nam, że zazdrość i rywalizacja w świecie kultury obecna była także w świecie antycznym.
Kolejne rozdziały to już skupienie się na dziełach Terencjusza. Rozdział II to streszczenie i opis fabuły opisywanych komedii; rozdział III – analiza bohaterów; rozdział IV – opis motywów, jakie pojawiają się w komediach; rozdział V – to już dogłębna analiza sfery językowej i metrycznej.
Jak sama autorka zaznacza komedie Terencjusza obfitują w ciekawe sentencje i zwroty, które można traktować jako „złote myśli” antycznych. Twórczość Terencjusza charakteryzowała się łączeniem motywów i aspektów wybitnych greckich dzieł (np. Menandra, Apollodora) i tworzeniem komedii dopasowanej do rzymskiego odbiorcy. Dzieła Terencjusza przez wieki były szanowane i doceniane przez kolejne epoki historyczne.
Podsumowując, lektura książki wskazana jest każdemu, kto chciałby bardzo dokładnie zapoznać się z twórczością słynnego rzymskiego komediopisarza Terencjusza. Czytanie i zgłębianie tematyki było, mimo wstępnych obaw, bardzo przyjemnym czasem i pozwoliło mi jeszcze bardziej zachwycić się światem antycznym. Na plus oczywiście, także bardzo dobre wydanie pozycji. Gorąco polecam!
