Marsz armii rzymskiej odbywał się w kolumnie (agmen). Kolumnę otwierała straż przednia (agmen primum), złożona z oddziałów posiłkowych, za którą podążały oddziały główne (exercitus). Kolumnę zamykała straż tylnia (agmen novissimum). Następnie prowadzono wozy. Na wozach jechała również służba obozowa.
Marsz wojskowy mógł być szybki (iter magnum) i zwykły (iter iustum) wynoszący około 30 km dziennie. Gdy wojsko znalazło się na terytorium nieprzyjaciela, przed legiony wysyłano patrole konne i piesze (speculatores lub expolatores). W przypadku przeszkody terenowej w postaci rzeki, przodem wypuszczona patrole, które badały głębokość i prąd rzeki. Następnie pomagali przedostać się na drugi brzeg, piechocie. Piechota pokonywała tę przeszkodę wpław, bądź na lekkich łódkach. Gdy nazbyt mocny nurt rzeki, nie pozwalał na bezpieczne przekroczenie rzeki, pomagano sobie budując mosty.
W czasie długich przemarszów przez tereny spustoszone, wojska stawiały u zbiegu dróg spichlerze (horrea) na zboże i składy na paszę dla koni oraz innych zwierząt (foenilia lub palearia) oraz szopy z drewnem budulcowym, służącym do wznoszenia machin wojennych. Spichlerze otaczano palisadami i strażnicami, których strzegli żołnierze.
