Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Dionizjusz, tyran Syrakuz, był namiętnie, wręcz do szaleństwa oddany poezji1. Niestety, jego grafomania sięgała szczytów, wznosząc się na falach opinii najgorszych z ludzi, tj. pochlebców. W chwili pokoju tyran oddał się całkowicie pisaniu wierszy, gromadząc wokół siebie wielu nauczycieli, a nawet krytycznych komentatorów.
Według Hekatajosa, którego obszerną relację przytacza Diodor Sycylijski, wspaniały i bogaty grobowiec egipskiego króla Osymandyasa zawierał świętą bibliotekę, a znajdujący się w niej napis brzmiał: „Lecznica Duszy”1.
W Pompejach, w tzw. Domu lekarza (lub Dom sądu Salomona), w 1841 roku odkryto malowidło mające akcent biblijny. Jest to scena nawiązująca do wyroku Salomona (Muzeum Archeologiczne w Neapolu [numer inwentarzowy 113197]).
Wartość konia była ogromna, jeśli wziąć pod uwagę komunikację, transport, a przede wszystkim jego militarne zastosowanie w boju. Tradycyjnie starożytni podkreślali niezwykłość Bucefalosa, konia, który długo towarzyszył Aleksandrowi Wielkiemu podczas jego militarnych podbojów.
Los gladiatorów był ciężki. Choć pogardzani i trzymani krótko w zamkniętych koszarach, świetnie orientowali się co do poglądów współczesnych sobie notabli, zwłaszcza w kwestiach ich dotyczących.
Naumachia, w Grecji rzeczywista bitwa morska, w Rzymie – najbardziej spektakularna i najbardziej kosztowna ustawka ówczesnych widowisk odtwarzająca historyczne bitwy morskie, podczas których walczący między sobą ginęli.
