Znaleziona w 2008 roku, w pobliżu Ostii, czaszka 35-letniego mężczyzny, który cierpiał na całkowicie zrośnięte szczęki (zapewne chodziło o silny szczękościsk, który związany był z zaburzeniami pracy stawu skroniowo-żuchwowego), który uniemożliwiał mu otwarcie ust przez całe życie.
Co interesujące, postanowiono mu pomóc i kilka jego przednich zębów zostało usuniętych, aby umożliwić jedzenie; mężczyzna prawdopodobnie przez całe życie jadł tylko płynne pożywienie.
Jak się okazuje analiza kości wykazała, że dieta była bogata i dobrze zbilansowana. Inne uszkodzenia szkieletu pokazują, że przez wiele lat pracował w wymagającej środowisku, być może jako robotnik na pobliskich solniskach w Ostii.
Należy podkreślić, że człowiek pomimo (zapewne) wad wrodzonych był w stanie dożyć życia dorosłego, a finalnie także zostać godnie pochowanym.
Mężczyzna żył w I-II wieku n.e. Szkielet mężczyzny został zinwentaryzowany jako numer 132 i znaleziony został na terenie nekropolii wraz z 300 innych szkieletami z czasów antycznych. Badania wykazały, że większość osób pochowanych w tym miejscu musiała w życiu mierzyć się z silnym stresem.
