(Lucjusz) Apulejusz, nazywany także Apulejuszem z Madaury urodził się w Madaurze w ok. 125 roku n.e. Był to berberyjski pisarz i filozof. Jego imię jest kwestią sporną, przypuszcza się na podstawie jednego z jego utworów pt.”Metamorfozy”, że miał na imię Lucjusz. Przypuszczało się tak również wcześniej, gdyż imię Lucjusz przekazuje wiele rękopisów.
Jego ojciec był najprawdopodobniej Diumwirem. Pierwsze nauki pobierał w rodzinnym mieście jednak jeszcze jako mały chłopiec kształcił się w Kartaginie, a następne nauki pobierał w Atenach. Odbywał wiele podróży. W Rzymie rozpoczął działalność literacką. Powrócił później do Afryki i ożenił się z bogatą i dużo starszą Pudentillą. Po jej śmierci odziedziczył duży majątek, jednak krewni zmarłej byli przekonani, że udało mu się zwieść Pudentille za pomocą czarów. Wytoczyli mu z tego powodu absurdalny proces. Mowa obronna Apulejusza, znana pod tytułem Apologia, sive Pro se ipso de magia liber, posiada znaczną wartość literacką i jest ważnym źródłem do poznania jego życia osobistego. Okazała się ona na tyle przekonująca, że nie tylko oczyszczono Apulejusza z zarzutów, ale też powierzono mu w Kartaginie stanowisko sacerdos provinciae, tj. kapłana kultu cesarza w całej Afryce i wystawiono na jego cześć posąg.
Jego najważniejszym dziełem są „Metamorfozy” znane także pod nazwą „Złoty Osioł”. Narrator w powieści pisze w pierwszej osobie i opowiada swoją historię. Podczas swojej podróży zostaje on zamieniony przez przypadek w osła – stąd tytuł „zloty osioł”; być może nadany przez św. Augustyna.
Nie posiadamy informacji o jego życiu po 170 roku n.e.
