Braccae były to wełniane spodnie legionisty rzymskiego. Ich długość zależała od klimatu w jakim żołnierz służył. Dłuższe (do kostek) stosowano na północy, krótsze (za kolana) z kolei w południowych prowincjach.
Noszenie dłuższych spodni przez rzymskich żołnierzy zostało zaczerpnięte od galijskich ludów, w trakcie stopniowej ekspansji poza Półwysep Apeniński. Surowa galijska zima zachęciła Rzymian do dodatkowego ocieplenia nóg.
Braccae, które powstawały metodą „ściągania”, bardzo popularne były zwłaszcza w północnej części Italii.
