Rozdziały
Antonia Młodsza (Julia Antonia Minor) urodziła się dnia 31 stycznia 36 roku p.n.e. w Atenach. Była drugą, obok Antonii Starszej, córką Marka Antoniusza i Oktawii Młodszej. Żona Druzusa Starszego i matka Germanika oraz przyszłego cesarza Klaudiusza.
Młodość i pochodzenie
Wkrótce po urodzeniu wróciła wraz z matką i rodzeństwem z Aten (gdzie Oktawia i Antoniusz wychowywali dzieci Oktawii z Gajuszem Klaudiuszem Marcelusem i dzieci Antoniusza z jego wcześniejszego małżeństwa oraz jej starszą siostrę Antonię Starszą) do Rzymu i praktycznie nie znała własnego ojca, który w 32 p.n.e. przeprowadził rozwód z Oktawią, a w 30 p.n.e. popełnił samobójstwo.
Antonia Młodsza ze względu na swoje pochodzenie odziedziczyła duże posiadłości w Italii, Grecji i Egipcie. Była bogatą i wpływową kobietą, która przyjmowała petentów – ci w zamian za pomoc oferowali jej swoje usługi. Antonia była ulubioną siostrzenicą pierwszego cesarza rzymskiego, Augusta, powszechnie podziwianą za swoje cnoty i urodę. Miała wielu przyjaciół, w tym: bogatego Żyda Aleksandra Alabaracha czy Lucjusza Witeliusza – ojca przyszłego cesarza Witeliusza.
Małżeństwo z Druzusem I
W 16 roku p.n.e. Antonia poślubiła wodza i konsula Druzusa I – syna cesarzowej Liwii, żony Augusta z jej pierwszego małżeństwa, młodszego brata cesarza Tyberiusza. Z ich związku narodziło się kilkoro dzieci, jednak tylko troje przeżyło: Germanik, Klaudiusz i Liwilla. Będąc matką Germanika i Klaudiusza, babką Kaliguli i prababką Nerona jest przykładem kobiety, która w okresie pryncypatu zajmowała równie prominentną i wpływową pozycję jak mężczyźni. Jej mąż zmarł w czerwcu 9 roku p.n.e. w wyniku komplikacji po upadku z konia.
Wpływowa kobieta
Antonia nie wyszła ponownie za mąż, mimo nacisków ze strony Augusta. Wychowywała w Rzymie najpierw swoje dzieci, a potem wnuki. W roku 29 n.e., kiedy zmarła Liwia, Antonia zaopiekowała się Kaligulą, Agrypiną Młodszą, Julią Druzyllą i Liwillą oraz Klaudią Antonią. Poprzez fakt, że w latach 29 do 32 n.e. w jej domu wychowywał się późniejszy cesarz Kaligula, między innymi dzięki temu uniknął zagłady, która spotkała jego rodzinę z rąk Tyberiusza i Sejana. Antonia też zdołała przekonać Tyberiusza, że Sejan dąży do objęcia władzy i spowodowała zgubę znienawidzonego dowódcy gwardii pretoriańskiej.
Jego kochankę, a własną córkę Julię Liwillę według przekazu Kasjusza Diona zamknęła w pokoju i zagłodziła na śmierć. Swojego syna, przyszłego cesarza Klaudiusza, z powodu jego licznych chorób i fizycznych ułomności traktowała bardzo źle. Nazywała go publicznie potworem i głupcem. Odziedziczyła po ojcu Marku Antoniuszu przywiązanie do Egiptu i wprowadzała do Rzymu hellenistyczny styl królewski.
Gdy w marcu 37 roku n.e. zmarł Tyberiusz, a jego miejsce zajął Kaligula, nowy władca spowodował, że senat przyznał jej takie same honory i tytuł Augusta, jakie przysługiwały żonie Augusta, Liwii. Ostatecznie ona sama jednak odrzuciła tę propozycję.
Wkrótce Kaligulę rozdrażniły próby udzielania mu rad przez Antonię. Według Swetoniusza miał jej powiedzieć: „Zapamiętaj sobie, że mnie wszystko wolno i w stosunku do wszystkich”. Antonia mocno skrytykowała Kaligulę za wydanie rozkazu zabicia swojego kuzyna Gemellusa za rzekome spiskowanie – Gemellus był także wnukiem Antoni. Mając dość Kaliguli i jego zachowania (prawdopodobnie została także zmuszona) zdecydowała się popełnić samobójstwo. Tak opisuje to Swetoniusz
Swej babce, Antonii, odmówił posłuchania w cztery oczy bez obecności dowódcy pretorianów, Makrona. Przez tego rodzaju upokorzenia i złośliwości spowodował jej śmierć, a nawet ją otruł, jak twierdzą niektórzy. Gdy umarła, nie dopuścił do żadnych uroczystości pogrzebowych i nie opuszczając stołu spoglądał z dala na płonący stos.
– Swetoniusz, Żywoty Cezarów: Kaligula, 23
Śmierć
Zmarła dnia 1 maja 37 roku n.e. Antonia Młodsza była niezwykle wpływową Rzymianką i dowiodła, że kobieta w Rzymie mogła pełnić ważną rolę w życiu społeczno-politycznym państwa. Antonia była także długowieczna – przeżyła swojego męża, najstarszego syna i kilkoro ze swoich wnuków.
Klaudiusz po wstąpieniu na tron w 41 roku n.e. nadał pośmiertnie tytuł Augusta swojej matce. Jej urodziny stały się świętem publicznym, w czasie których składano ofiary oraz miały miejsce igrzyska.
