Castellum Aquae w Pompejach był dystrybutorem wody, który dostarczał wodę na całe miasto. Budynek znajdował się w najwyższym punkcie Pompejów (42 metry) i był połączony z akweduktem Serino.
W cysternie znajdował się okrągły basen, obsługiwany przez rurociąg znajdujący się od strony północnej i wyposażony w system bram i tam, które odpowiednio regulowały dystrybucję wody.
Budowla uległa uszkodzeniu w 62 roku n.e. i prawdopodobnie nie była już wykorzystywana w czasie wybuchu Wezuwiusza w 79 roku n.e.
