Główną różnicą między mężczyzną a kobietą gladiatorem był fakt, że kobieta walcząca na arenie nie była niewolnicą. Prawdopodobnie w późniejszym okresie rzymskim, „gladiatorkami” (gladiatrices; l.poj. gladiatrix) zostawały także osoby wywodzące się ze stanu niewolniczego. Pierwotnie jednak kobiety dobrowolnie brały udział w walkach gladiatorów, szukając przygód.
Były to zwykle Rzymianki z bogatych domów, które lubił walczyć i traktowały rywalizację na arenie jako rozrywkę, sport lub po prostu sposób pełnienia istotnej roli w społeczeństwie. Kobiety nie szukały pieniędzy, gdyż były bogate. Najważniejszym było przekonanie osoby organizującej walki do przyjęcia chętnej Rzymianki do szkoły gladiatorów.
Zgodnie z przekazem Tacyta (56-117 n.e.), walki gladiatrices były niechętnie oglądane przez nobilów, jednak chętnie przez ogół społeczeństwa. Senatorowie uważali, że oglądanie kobiet na arenie jest dyshonorowe.
