Ludi Apollinares („Igrzyska Apolla”) były to rzymskie igrzyska (ludi) obchodzone w dniach 6-13 lipca. Festiwal po raz pierwszy odbył się w roku 212 p.n.e., aby uczcić Apollona – bóstwo uzdrawiania (zwłaszcza na czas wojen) – i trwał jeden dzień (13 lipca). Decyzja o czczeniu Apollona zapadła po wizjach – Carmina Marciana – jednego z jasnowidzów (vates), niejakiego Mariusza, który przewidział klęskę pod Kannami. Rzymianie skonsultowali także Księgi Sybilińskie i potwierdzili przepowiednię.
Z czasem święto było wydłużane, aż osiągnęło 8 dni: przez dwa dni odbywały się występy teatralne (w tym m.in. praetextae – rodzaj rzymskiego dramatu), przez kolejne dwa igrzyska w cyrku, a w pozostałe dni miały miejsce targi. W czasie festiwalu składano ofiary Apollo, a świętujący Rzymianie nosili wianki.
Na stałe igrzyska zaczęły się odbywać – według Tytusa Liwiusza – za sprawą niejakiego Gajusza Kalpurniusza Pizona (pretora z 211 roku p.n.e.), który przypisał im dany dzień (dies status). Istnieją także sugestie, że prawnie za legitymizował ludi Lucjusz Warus – edyl kurulny z roku 208 p.n.e.
