Publiusz Wentydiusz Bassus był rzymskim generałem i jednym z podopiecznych Juliusza Cezara. Odniósł kluczowe zwycięstwa przeciwko Partom, które doprowadziły do śmierci kluczowych dowódców Partów. Zwycięstwa te odkupiły straty Krassusa i utorowały drogę najazdom Antoniusza. Według Plutarcha w „Żywocie Antoniusza” Wentydiusz za swoje zwycięstwa nad Partami otrzymał prawo odbycia triumfu w Rzymie.
Wentydiusz pochodził z Picenum. On i jego matka zostali schwytani podczas wojny Rzymu ze sprzymierzeńcami, która miała miejsce w latach 91-88 p.n.e. Brali także udział w triumfie Pompejusza Strabona (ojca Pompejusza) jako jeńcy. Następnie Wentydiusz został zmuszony do pracy jako poganiacz mułów i szybko zdał sobie sprawę, że armia rzymska może otworzyć mu drogę do sukcesów. Swoją karierę wojskową odbywał w armii Cezara. Bassus przyciągnął uwagę Cezara w czasie wojen galijskich i choć nie wspomina o nim w komentarzach bezpośrednio Cezar, szybko stał się jego zaufanym i zdolnym podwładnym.
Kolejne informacje o życiu Wendytiusza tyczą się czasów po śmierci Cezara w 44 roku p.n.e. Publiusz zdecydował się stać z tyłu we wczesnych etapach zmagań Marka Antoniusza z Oktawianem, ostatecznie wiążąc swój los z Antoniuszem. Po utworzeniu drugiego triumwiratu, Wentydiusz został mianowany konsulem. Podczas nieobecności Antoniusza w Egipcie w 41 roku p.n.e., Wentydiusz nie zrobił nic, by wesprzeć brata Antoniusza, Lucjusza Antoniusza lub żonę Antoniusza – Fulwię podczas walk z Oktawianem.
Po tym, jak Antoniusz doszedł do porozumienia z Oktawianem (prawdopodobnie w sierpniu 39 r.) wysłał z przylądka Misenum Publiusza Wentydiusza z kilkoma legionami w odpowiedzi na inwazję Partów rozpoczętą w 40 roku p.n.e. Pierwszym wielkim sukcesem było pokonanie Kwintusa Labienusa i najlepszych dowódców wojskowych króla Orodesa w bitwie pod Bramami Cylijskimi i górami Amanu.
Pomimo tej porażki Partowie rozpoczęli kolejną inwazję na Syrię pod dowództwem Pacorusa, syna króla Orodesa. Wentydiusz spotkał wielką armię Pacorusa w bitwie pod Cyrrhestica, gdzie zadał porażkę doprowadzając do śmierci Pacorusa. To zwycięstwo było kulminacją kampanii Wentydiusza, która osłabiła Partów w Medii i Mezopotamii oraz pomściła klęskę Krassusa. Publiusz miał możliwość jeszcze ścigać Partów, ale według Plutarcha miał obawy co do możliwej zazdrości Antoniusza i wolał ujarzmić tych, którzy zbuntowali się przeciwko rzymskiej władzy w regionie.
Jednym z takich buntowników był Antioch z Komageny, którego oblężono w Samosacie. Antioch starał się zawrzeć pokój z Wentydiuszem, ale Antoniusz nie dopuścił do porozumienia i przejął dowodzenie. Był jednak zdecydowanie mniej skuteczny w działaniach i finalnie został zmuszony do zawarcia pokoju. Pierwotna (odrzucona) oferta Antiocha wynosiła 1000 talentów odszkodowania; ostatecznie zakończono negocjacje na 300 talentach.
Po zawarciu pokoju Antoniusz wysłał Wentydiusza do Rzymu, gdzie świętował triumf jako pierwszy Rzymianin, który odniósł zwycięstwo nad Partami. Po odbyciu swojego triumfu, Publiusz Wentydiusz Bassus nie zostaje więcej wspomniany w źródłach.
