Płaskorzeźba przedstawia profil postaci z długimi włosami, ubranej w diadem ozdobiony liśćmi i kiściami winogron. Głowa oparta jest na wiklinowym koszu, częściowo pokrytym kozią skórą.
Początkowo relief opisany został jako postać Bachusa, jednak według bardziej prawdopodobnej interpretacji miałby przedstawiać twarz menady lub bachantki, kobiety oddanej kultowi bóstwa Dionizosa, o czym świadczą liczne symbole dionizyjskie, a mianowicie kozia skóra, pędy winorośli, kosz i diadem. Wybór czerwonego marmuru i podobieństwo reliefu do masek teatralnych to kolejne aluzje do Dionizosa, boga wina i teatru. Obecność dwóch otworów znajdujących się w miejscu oka i ust pozwala sądzić, że płyta służyła do przepuszczania wody i należała do dekoracji fontanny w dużym kompleksie łaźni. Charakterystyka stylistyczna reliefu i użycie marmuru „rosso antico”, pochodzącego z Grecji, pozwala umiejscowić dzieło w okresie panowania cesarza Hadriana, w pierwszej połowie II wieku naszej ery.
Obiekt znajduje się w Museo di Roma- Palazzo Braschi.
