Marek Tulliusz Cyceron w swoim dziele „Brutus” opisuje wielu znakomitych rzymskich mówców. Jego opinie są wyjątkowo cenne dla historyków i badaczy, ponieważ pozwalają zgłębić epokę i wydarzenia tamtego okresu.
Jedna z tych opinii nie jest jednak szczególnie pochlebna. Dotyczy ona Kwintusa Sertoriusza, rzymskiego dowódcy i polityka, który padł ofiarą konfliktu pomiędzy Mariuszem a Sullą. Popierając pierwszego z wymienionych polityków, Sertoriusz musiał salwować się ucieczką do Hiszpanii, gdzie prowadził otwartą rebelię przeciwko rzymskiemu senatowi. Aż do swej tragicznej śmierci (został zasztyletowany przez własnych oficerów) nie uznał rządów Sulli i jego popleczników w Rzymie.
Cyceron nie był zbyt przyjazny wobec Sertoriusza, gdyż umieścił w swoim dziele taką oto opinię:
Ze wszystkich nieokrzesanych mówców, napuszonych deklamatorów, jakich znałem, mogę dodać prowincjuszy, najbardziej szorstkim i prostym w swoim stylu był Kwintus Sertoriusz.
Zastanawiać może fakt, gdzie i kiedy Marek Tulliusz Cyceron mógł usłyszeć Sertoriusza.
Zapewne Cyceron mógł go usłyszeć, gdy był bardzo młody, być może był jeszcze dzieckiem. Na pewno miało to miejsce zanim koleje losu rzuciły Sertoriusza do Hiszpanii i uczyniły z niego wroga republiki.
