Artykuły

Dwa z najbardziej znanych i często powtarzanych aspektów zamachu na Cezara to liczba spiskowców zaangażowanych w spisek i liczba ran, jakie otrzymał. Większość starożytnych źródeł zgadza się, że było zaangażowanych około sześćdziesięciu spiskowców i że Cezar skończył z dwudziestoma trzema ranami kłutymi. W związku z tym nie jest niczym niezwykłym usłyszeć, że grupa senatorów zabiła Cezara lub że został zabity po tym, jak został dźgnięty nożem dwadzieścia trzy razy. Zazwyczaj starożytne źródła i współcześni pisarze grupują wszystkich zabójców, odnosząc się do zabójstwa Cezara jako do jednego zbiorowego działania, a jego śmierć była wynikiem wielu ran kłutych. Jednak rzeczywistość może być inna.

Historia świata obfituje w spotkania, a niekiedy nawet – w zderzenia – całkowicie odmiennych względem siebie cywilizacji. Najsłynniejsze bodaj przykłady takich interakcji stanowią kolonizacja i podbój tzw. Nowego Świata, czyli obu Ameryk przez Europejczyków, poczynając od samego końca XV w., inwazje koczowniczych Mongołów z w. XIII, sięgające aż po Europę Środkową i Bałkany, czy dalekie wyprawy wikingów na przełomie I i II tys., które zaprowadziły ich aż do Ameryki Północnej, gdzie natknęli się na tubylców, których poczęli określać mianem skraelingów.