Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Państwo rzymskie istniało praktycznie przez XIII wieków, będąc przez ten czas wielokrotnie czynnikiem nadającym bieg historii. Postanowiłem więc, że historię starożytnego Rzymu opowiadać będę w poszczególnych artykułach niżej zawartych, które niekoniecznie zawsze dotyczyć będą Wiecznego Miasta.
Zachęcam do podsyłania artykułów oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Na dalekim zachodzie, niedaleko wysp zamieszkałych wg Homera przez sny, tuż przy bramach prowadzących do Podziemia, mieszkać miał bajeczny lud Kimmerów (Homer, Odyseja, ks. XI, wersy 14-19). Nie poznajemy obyczajów panujących wśród tego ludu oraz szczegółów z ich życia, gdyż są oni jedynie wspomnieni jako mieszkańcy krainy nieprzenikniętej przez promienie słoneczne.
Niniejszy tekst ma na celu przybliżenie nieco symboliki, a także przyjrzenie się z bliższa jednej z najbardziej przerażających kar rzymskiego wymiaru sprawiedliwości. Poena cullei, czyli tak zwana kara worka, znana jest najpowszechniej jako ta, którą w starożytnym Rzymie ponosili ojcobójcy. Skazaniec był zaszywany w skórzanym worze wraz z towarzystwem czterech zwierząt – psa, małpy, węża oraz koguta. Następnie worek, wraz z żywą zawartością, wrzucano do rzeki. Lecz jest to tylko jedna z surowych twarzy rzymskiej sprawiedliwości, wymierzanej za sprawą poena cullei. Co wiemy o niej jeszcze?
Wiele osób odwiedzając groby najbliższych zetknęło się z nagrobkami informującymi, że zmarły „zasnął na wieki”, czy „śpi w Panu” – niewielu zaś wie, iż te frazy pochodzą wprost ze świata starożytnych Rzymian i Greków.
Na kontynencie europejskim Imperium Rzymskie opierało swoją granicę o dwie wielkie rzeki: Ren i Dunaj. W tej koncepcji istniał jednak pewien zasadniczy problem – obie rzeki w swoim początkowym biegu rozmijają się ze sobą tworząc na mapie kąt rozwarty. Powodowało to, iż teren pomiędzy nimi wcinał się dość głęboko w rzymskie terytorium w kierunku południowo-zachodnim. Było to więc newralgiczne miejsce, w którym barbarzyńcy mogli łatwo wkraczać na teren Imperium. Aby temu zapobiec Rzymianie opanowali ziemie pomiędzy górnym biegami rzek Ren i Dunaj. Tereny te w starożytności nazywane były Agri Decumates czyli po polsku „ziemie dziesięcinne”. Obecnie obszar ten położony jest w większości w kraju związkowym Badenia-Wirtembergia w Niemczech.
W prawie rzymskim istniało wiele kategorii, do których mogły należeć rzeczy. Samo pojęcie rzeczy było traktowane bardzo obszernie i mieściło zarówno rzeczy materialne jak i różne pojęcia abstrakcyjne. Krótki opis kategorii pozwoli wyjaśnić pojemność tego pojęcia i różnorodność rzeczy w starożytnym Rzymie.
Przeglądając listę rzymskich prowincji w większości nie ma się problemu z ich identyfikacją na współczesnej mapie, np. Galia to dzisiejsza Francja, Mezja to Bułgaria i Serbia, a Brytania to Anglia. Libia czy Egipt funkcjonują jako kraje o tej samej nazwie również w dzisiejszych czasach.
Zapraszam do przeczytania fragmentu prologu najnowszej książki: „Wespazjan. Święty ogień Rzymu” – 8 tomu fantastycznej powieści historycznej, opowiadającej losy rzymskiego wodza oraz cesarza, założyciela dynastii flawijskiej – Wespazjana. Wydawcą pozycji jest Dom Wydawniczy REBIS.
Kompleks archeologiczny Kurion położony jest w pobliżu miejscowości Episkopi, która wchodzi w skład brytyjskiego terytorium zamorskiego – Akrotiri, znajdującego się na półwyspie o tej samej nazwie. Mieści się tutaj brytyjska baza wojskowa licząca około 1300 żołnierzy. Koszary tej bazy będziemy mijać po naszej lewej stronie zbliżając się do Kurionu.
Kamienne kręgi w Węsiorach, Odrach i innych miejscowościach stanowią niezwykłą atrakcję turystyczną. Są pamiątką po kulturze wielbarskiej i przedstawicielach tej kultury – Gotach.
