Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Państwo rzymskie istniało praktycznie przez XIII wieków, będąc przez ten czas wielokrotnie czynnikiem nadającym bieg historii. Postanowiłem więc, że historię starożytnego Rzymu opowiadać będę w poszczególnych artykułach niżej zawartych, które niekoniecznie zawsze dotyczyć będą Wiecznego Miasta.
Zachęcam do podsyłania artykułów oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Jest wielu ludzi w historii świata, których literatura skrzywdziła, bądź wypaczyła nam tych ludzi osąd, bądź też wytworzyła legendę, która w opinii społecznej trwa pomimo faktów. Porucznik Ordon nie zginął na reducie na Woli, lecz wiele lat później we Florencji, a średniowieczny wzorzec rycerza, Roland, zginął z rąk baskijskich górali, nie Arabów.
W Biblii – w LiÅ›cie do Rzymian czytamy:
CzytajÄ…c (lub oglÄ…dajÄ…c) przygody Asterixa na pewno nie raz spotkaliÅ›cie siÄ™ ze stwierdzeniem Obelixa: „Ale gÅ‚upi ci Rzymianie”. Okazuje siÄ™ jednak, że Rzymianie wcale nie byli tacy gÅ‚upi. Ich codzienne życie może nas czasem zaskakiwać, ale jak siÄ™ bliżej przyjrzeć… to wcale nie sÄ… dla nas tacy odlegli.
Na ziemiach polskich po zakończeniu okresu późno-lateńskiego (od ok. drugiej polowy do końca II wieku p.n.e) zaczyna się okres zwany rzymskim. Nazwany on został właśnie w ten sposób, ponieważ właśnie w tym okresie możemy zauważyć największy dotychczas wpływ cesarstwa rzymskiego na społeczeństwo polskich plemion słowiańskich.
Roku 79 n.e. góra Wezuwiusz (Vesuvio) nieoczekiwanie wznowiła działalność erupcyjną, pokrywając okolicę huraganem popiołów, lapilli, gazów trujących i materiałów erupcyjnych. W tym czasie potoki lawy zmieszanej z błotem spływały po stokach wulkanu.
Despotyzm Nerona wywoływał coraz większe niezadowolenie. Czasy panowania Nerona utkwiły w świadomości współcześnie żyjących mu ludzi jako okres wyjątkowego upadku moralności, uciemiężenia społeczeństwa i ekscentrycznych wybryków cesarza. Z osoby wrażliwej na piękno, poezję, teatr, stał się próżnym lubieżnikiem.
Wielki pożar w Rzymie (Magnum Incendium Romae) wybuchł dnia 19 lipca 64 roku n.e., kiedy to strawił dużą część miasta Rzym. Tacyt wspomina o szybkim rozprzestrzenieniu się pożaru, który trwał pięć i pół dnia, do 24 lipca. Iskra pojawić się miała w jednym ze sklepów z łatwopalną substancją1. Tylko cztery z czternastu dzielnic ówczesnego Rzymu uniknęły zniszczeń, trzy zostały kompletnie strawione przez ogień, zaś kolejnych siedem zostało poważnie zniszczonych.
Juliusz Cezar po latach wojen domowych przejął władzę w Rzymie. Kolejne sygnały wskazujące, że może chcieć odtworzyć monarchię spowodowały zawiązanie się spisku. Na czele opozycji wobec Cezara stanął Gajusz Kasjusz Longinus i Marek Juniusz Brutus. Longinus był związany wcześniej z obozem Pompejusza, po klęsce pod Farsalos poddał się Cezarowi, jednak nadal głośno wyrażał wobec niego swoją niechęć. Podobnie było z Brutusem, który jednak cieszył się zaufaniem Cezara; co więcej Cezar miał romans z jego matką, Serwilią.
W latach 67 – 62 p.n.e., kiedy to Pompejusz zdobywaÅ‚ wielkÄ… sÅ‚awÄ™ podbijajÄ…c i grabiÄ…c na Wschodzie, Marek Krassus wykorzystywaÅ‚ jego nieobecność w Rzymie manipulujÄ…c klientelÄ… i wykorzystujÄ…c wszelkie Å›rodki do zdobycia prymatu w życiu politycznym.
W II połowie II wieku p.n.e. w społeczeństwie rzymskim narastał kryzys, wywołany gwałtownymi przemianami po podbojach. Niesamowity rozwój terytorialny państwa rzymskiego pozwalał wysokim grupom społecznym na powiększanie swojego majątku kosztem biedniejszych warstw.
