Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Państwo rzymskie istniało praktycznie przez XIII wieków, będąc przez ten czas wielokrotnie czynnikiem nadającym bieg historii. Postanowiłem więc, że historię starożytnego Rzymu opowiadać będę w poszczególnych artykułach niżej zawartych, które niekoniecznie zawsze dotyczyć będą Wiecznego Miasta.
Zachęcam do podsyłania artykułów oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Dzieło „Historycy Cesarstwa Rzymskiego” jest przekładem Hanny Szelest i zawiera opis biograficzny cesarzy rzymskich sporządzony przez historyków starożytnych od roku 117, aż do około 300 roku n.e. Niektórzy z nich zwracają się do cesarzy Dioklecjana, czy Augusta co świadczyć może o charakterze tych krótkich opowiadań o władcach.
Starożytność obfituje w wiele barwnych postaci o interesujących życiorysach. Zarówno pozytywnych jak i negatywnych. Nie brakuje mężów stanu, wojowników, wodzów, jak i oprawców, psychopatów i dewiantów. Jedną z takich postaci jest niewątpliwe Kaligula, a właściwie Gaius Iulius Caesar Germanicus.
Jest wielu ludzi w historii świata, których literatura skrzywdziła, bądź wypaczyła nam tych ludzi osąd, bądź też wytworzyła legendę, która w opinii społecznej trwa pomimo faktów. Porucznik Ordon nie zginął na reducie na Woli, lecz wiele lat później we Florencji, a średniowieczny wzorzec rycerza, Roland, zginął z rąk baskijskich górali, nie Arabów.
