Zgodnie z przekazem Seneki Młodszego, dnia 5 lutego roku 63 n.e.1 w okolicach Wezuwiusza doszło do silnego trzęsienia ziemi. Jak się potem okazało był to sygnał o wzmożonej aktywności wulkanu i zapowiedź znacznie gorszego kataklizmu, który w 79 roku n.e. zniszczył m.in. Pompeje i Herkulanum.
Badacze twierdzą, że trzęsienie ziemi mogło mieć od 5 do 6 stopni w skali Richtera. Zniszczeniu uległy nie tylko Pompeje czy Herkulanum; Neapol oraz Nuceria także wymagały napraw. Aby lepiej oddać siłę trzęsienia, porównano je do kataklizmu z roku 1906, który nawiedził San Francisco (USA). Wówczas trzęsienie ziemi – o podobnej sile – spowodowało śmierć 3000 ludzi i zniszczyło większość miasta. Najbardziej ucierpiały Pompeje, które posiadały ścisłą zabudowę i liczną populację (około 20 tysięcy mieszkańców).
Jak ustalono, epicentrum trzęsienia było w południowej części Wezuwiusza. Co istotne, na obszarze przy Wulkanie odczuwalne było drżenie ziemi jeszcze przez kilka dni od ustąpienia trzęsienia.
Na zachowanych pozostałościach budynków w Pompejach wciąż zobaczyć możemy jakie szkody wyrządziło trzęsienie ziemi w 63 roku n.e. Dowodzą tego przede wszystkim zachowane ślady po naprawach budynków czy relief z lararium w domu Lucjusza Cecyliusza Jukundusa, który uważa się, że ukazuje zniszczenia budowli publicznych miasta (m.in. świątyni Jowisza) w wyniku trzęsienia ziemi.
Co ciekawe, szósta księga dzieła Seneki – Naturales quaestiones – poświęcona jest w całości zagadnieniu trzęsień ziemi. Autor sugeruje, że są one spowodowane ruchami powietrza. Co więcej, Seneka wspomina że stado owiec zmarło z powodu ulatniających się trujących gazów ze szczelin w ziemi.
