Dioklecjan
(22 grudnia 244 - 3 grudnia 311 n.e.)
Dioklecjan był cesarzem rzymskim panującym od 284 do 305 roku n.e. Jego rządy rozpoczynają epokę dominatu i tzw. tetrachii.
Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Biografie Rzymian (Cesarze)
W historii starożytnego Rzymu przewinęło się mnóstwo sławnych postaci. Wiele z nich przeszło do pamięci jako okrutni tyrani, mowa tu chociażby o: Kaliguli, Neronie, czy Karakalli. Inni znowu zasłynęli jako wielcy reformatorzy: Oktawian August, Klaudiusz, Marek Aureliusz, Dioklecjan, czy Konstantyn Wielki. Nie wolno także zapominać o rzymskich wodzach, którzy ratowali niejednokrotnie państwo rzymskie przed zagładą.
Do pamięci przeszli także wielcy twórcy kultury rzymskiej, którzy w istotny sposób wpłynęli na dalszy rozwój świata. Przedstawię postaci, które zasłynęły wielkimi czynami, bądź się tylko zapisały swoimi czynami w kartach historii.
Konstancjusz I Chlorus
(31 marca 250 - 25 lipca 306 n.e.)
Niemal każdy zna dokonania Konstantyna Wielkiego. Nie każdy jednak wie, że najwięcej Konstantyn Wielki zawdzięcza właściwie swojemu ojcu - dobremu i sprawnemu cesarzowi, który do szczytu kariery doszedł niemal od zera. Kim był ojciec wielkiego cesarza? Czego dokonał? W jakich okolicznościach otrzymał purpurę? Jak to się stało, że był w związku z świętą? Jakim człowiekiem był Konstancjusz Chlorus?
Konstantyn I Wielki
(27 lutego 280 - 22 maja 337 n.e.)
Konstantyn I Wielki był cesarzem rzymskim panującym w latach 306-337 n.e. Reformator i jednocześnie pierwszy chrześcijański władca Imperium Rzymskiego.
Konstancjusz II
(7 sierpnia 317 - 3 listopada 361 n.e.)
Konstancjusz II był cesarzem rzymskim w latach 337-361 n.e., który po okresie walk wewnętrznych, zawładnął całym państwem. Przeciwnik tradycyjnych wierzeń.
Konstans
(320 - 18 stycznia 350 n.e.)
Konstans był cesarzem rzymskim panującym w latach 337-350 n.e. Był synem Konstantyna I, któremu przypadła środkowa część Imperium: Italia wraz z krainami alpejskimi aż po Dunaj oraz częścią Bałkanów i Północna Afryka (bez Egiptu).
Walentynian I
(3 lipca 321 - 18 listopada 375 n.e.)
Walentynian I był cesarzem rzymskimi w latach 364-375 n.e. Władał zachodnią i wschodnią częścią imperium; z czasem rządy we wschodniej części przekazał swojemu bratu – Walensowi. Po kilku latach mianował współcesarzem Gracjana. Zmarł z powodu zdenerwowania.
Julian Apostata
(331/332 - 26 czerwca 363 n.e.)
Julian Apostata był cesarzem rzymskim w latach 361-363 n.e. Dążył do przywrócenia religii pogańskiej, jako państwowej i zasłynął jako wielki reformator.
Jowian
(ok. 331 - 17 lutego 364 n.e.)
Jowian był cesarzem rzymskim w latach 363-364 n.e. Otrzymał władzę po śmierci cesarza Juliana Apostaty, kiedy to zebrała się rada wojskowa.
Teodozjusz I Wielki
(11 stycznia 347 - 17 stycznia 395 n.e.)
Teodozjusz I Wielki był ostatnim cesarzem władającym obiema częściami cesarstwa rzymskiego. Za jego rządów chrześcijaństwo stało się religią państwową.
Flawiusz Eugeniusz
(ok. 350 - 6 września 394 n.e.)
Cesarz Flawiusz Eugeniusz panował w latach 392–394 n.e. w zachodniej części Imperium rzymskiego. Na wschodzie rządził Teodozjusz I.
