Rozdziały
Flawiusz Wegecjusz, urodzony jako Publius Flavius Vegetius Renatus był rzymskim pisarzem i historykiem w II połowie IV wieku n.e. Autor wybitnego dzieła poświęconego wojskowości De rei militari. W De rei militari Wegecjusz określa się jako chrześcijanin.
Mało wiemy o karierze i sferze prywatnej Wegecjusza. Był zarządcą skarbu i z pewnością interesował się wojskowością oraz hodowlą koni, z racji na napisane utwory.
Twórczość
De rei militari
Dzieło nazywane także Epitoma rei militaris („Zarys wojskowości” lub „O sztuce wojskowej”) składa się z czterech ksiąg i poświęcone jest tematyce wojskowości. Utwór zadedykowany został prawdopodobnie cesarzowi Teodozjuszowi I (panował w latach 379-395 n.e.), a celem autora było podkreślenie potęgi rzymskich legionów z początków cesarstwa oraz przywrócenie dyscypliny – na wzór czasów przeszłych – w wojsku za jego życia.
Co jest warte podkreślenia – dzieło De rei militari jest jedynym zachowanym traktatem poświęconym wojskowości antycznego Rzymu. Autor nie był jednak specjalistą w dziedzinie historii ani kwestii wojskowych. Wegecjusz wykorzystał dostępne w tamtych czasach źródła: Katona Starszego, Celsusa, Frontinusa, Paternusa czy oficjalne cesarskie dokumenty.
Wegecjusz zaczyna swój utwór od księgi pierwszej, w której podkreśla potrzebę przeprowadzenia reform w wojsku rzymskim za jego życia. Opisuje dyscyplinę oraz treningi rzymskich legionistów z okresu wczesnego Cesarstwa. Księga druga tyczy się organizacji i struktury legionu. Księga trzecia przedstawia taktykę i zasady, jakich powinien przestrzegać dobry wódz. Księga czwarta opisuje rzymskie machiny oblężnicze oraz flotę wojenną.
Digesta Artis Mulomedicinae
Dzieło poświęcone hodowli oraz leczeniu koni i źrebiąt. W pozycji znajdują się także fragmenty poświęcone koniom Hunów.
