Fibula w antycznym Rzymie była rodzajem ozdobnej szpilki, używanej głównie jako zapięcie do odzieży, takiej jak tuniki czy płaszcze. Była istotnym elementem garderoby, pełniąc funkcję zarówno praktyczną, jak i dekoracyjną.
Kluczowe cechy fibuli:
- Forma i materiał: Fibule miały różne formy, od prostych i funkcjonalnych po bogato zdobione. Były wykonane z różnych materiałów, w tym brązu, srebra, złota i kamieni szlachetnych.
- Funkcja: Używane do spinania tkanin, fibule zapobiegały opadaniu lub przesuwaniu się odzieży. Były również symbolem statusu i bogactwa, szczególnie w przypadku bardziej ozdobnych egzemplarzy.
- Styl i zdobienia: Występowały w różnych stylach i kształtach, od prostych okrągłych lub owalnych fibuli po bardziej skomplikowane formy z ornamentami i kamieniami.
Fibule były istotnym elementem rzymskiego ubioru i odzwierciedlały zarówno funkcjonalność, jak i estetykę w odzieży starożytnego Rzymu.
Na zdjęciu rzymska fibula w kształcie „kuszy”.
