Rzymianie wypędzili ze swojej stolicy epikurejczyków Alajkosa i Filiskosa za to, że ci wtajemniczyli młodych w nowe i występne sposoby osiągania rozkoszy.
Epikurejczycy wypędzeni zostali albo w 173, albo 154 roku p.n.e. Obaj zapewne byli Grekami i stanowili niepożądany element w społeczeństwie rzymskim. W tym czasie władza często stosowała wypędzenie (relegatio) jako formę usuwania niechcianych cudzoziemców z miasta.
Podobny los spotkał filozofów Karneadesa z Cyreny i Diogenesa z Seleucji, którzy zmuszeni zostali do opuszczenia Rzymu w roku 155 p.n.e. Zapewne niektóre nauki udzielane przez filozofów w tamtym czasie nie zawsze spotykały się z dobrym odbiorem, zwłaszcza epikurejczyków.
