„Historia Augusta”1 jest zbiorem biografii rzymskich cesarzy i uzurpatorów, zaczynając od początków panowania Hadriana (117 n.e.) do śmierci Numeriana (284 n.e.). Jest to jedno ze źródeł historycznych, wokół którego jednak wciąż krążą liczne wątpliwości.
W samym dziele jasno jest określone, że autorami biografii są: Eliusz Spartianus, Juliusz Kapitolinus, Wulkacjusz Gallikanus, Eliusz Lamprydiusz, Trebelliusz Pollio i Flawiusz Wopiskus. Wszyscy wspomniani autorzy nie są znani z żadnych innych dzieł, co więcej chętnie się nawzajem cytują. Swoje teksty dedykują albo Dioklecjanowi, albo Konstantynowi.
Po analizie stylu oraz przytaczanych faktów, naukowcy na przestrzeni lat doszli do wniosku, że dzieło powstało w rzeczywistości sto lat później. Inny badacz – Hermann Dessau – w 1889 roku przedstawił teorię, jakoby wszystkie biografie wyszły spod ręki tylko jednej postaci.
Wciąż jednak otwartą kwestią pozostają ewentualne motywacje antycznych autorów, którzy posłużyć się mieli mistyfikacją. Pojawiają się głosy, że być może autor chciał lepiej sprzedać swoje dzieło, datując je na poprzedni wiek lub czynił to z powodów politycznych (mogące się pojawić aluzje).
