Córka Augusta – Julia była przykładem niewiernej żony. Mimo, że w roku 11 p.n.e. została żoną Tyberiusza, to nie stroniła od romansów i miłości poza łożem małżeńskim. Skandaliczne prowadzenie się Julii spowodowało wyjazd Tyberiusza na Rodos w 6 roku p.n.e.
Wśród jej kochanków byli między innymi Antoniusz Iullus, Tyberiusz Kwinktiusz Krispinus, Tyberiusz Semproniusz Grakchus, Appiusz Klaudiusz Pulcher i Korneliusz Scypion, czyli przedstawiciele najsłynniejszych rodów rzymskich. Wskazuje to na istnienie także politycznego podłoża tych związków. Należy zaznaczyć jednak, że nie stroniła także od kochanków gorszego urodzenia.
Skandaliczne zachowanie Julii było rysą na prowadzonej przez Oktawiana „reformie mentalnej” Rzymu. Cesarz dążył do przywrócenia starorzymskich cnót moralno-religijnych, a Julia jedynie go ośmieszała. Ponadto wycofanie się z życia publicznego Tyberiusza była zagrożeniem dla ciągłości władzy. Syn Liwii był planowany na następcę po Oktawianie, a ewentualni inni pretendenci – synowie Agrypy – byli zbyt młodzi, aby nadawać się na sukcesorów. Na domiar złego wydał się spisek Iullusa Antoniusza, syna triumwira Marka Antoniusza, który miał na celu obalenie władzy Oktawiana. Iullus, jako najbardziej prominentny z kochanków Julii, został oskarżony o zdradę i skazany na śmierć. Sugerowano nawet udział Julii w spisku, jednak nie było na to dowodów.
W roku 2 p.n.e. August dowiedział się o wszystkim. Sprawa została przedstawiona senatowi, August w imieniu Tyberiusza przesłał Julii papiery rozwodowe. W tym samym roku August zesłał ją na wygnanie na wyspę Pandaterię, gdzie żyła w bardzo surowych warunkach. Dobrowolnie na wygnaniu towarzyszyła jej matka Skrybonia. Później zezwolono Julii na przeniesienie się do Regium. Po wstąpieniu Tyberiusza na tron zaostrzono jej warunki pobytu doprowadzając ją do śmierci.
