Cesarz Dioklecjan pochodził z niezamożnej rodziny z okolic Salony. Swoją pozycję zawdzięczał ciężkiej pracy i zdolnościom wojskowym, dzięki którym szybko awansował na najwyższe szczeble rzymskiej armii. Był między innymi dowódcą gwardii przybocznej cesarza Numeriana. Cieszył się zatem wysokim zaufaniem. Cesarzem ogłoszony został w roku 284 n.e.
Dioklecjan odnosił liczne sukcesy na polach bitew. Przeprowadził też reformy administracyjne – np. podział kraju na diecezje, czy zmiana systemu monetarnego. Reformował rzymską armię. Władca ten jest jednak szczególnie znany z systemu tetrarchii (władzę sprawował wraz z trzema cesarzami: Maksymianem, Galeriuszem i Konstancjuszem) oraz z prześladowań wobec chrześcijan, które rozpoczęły się zniszczeniem kościoła w Nikomedii.
Wydał cztery edykty, z których pierwszy (wydany w 303 r.) uniemożliwiał chrześcijanom wyznawanie swojej wiary. Po swojej abdykacji z urzędów państwowych, zmarł w 313 r. Za życia cieszył się boską czcią wśród poddanych, którzy uważali powszechnie, iż pochodzi on od samego boga Jowisza. Świadczy to o jego wysokiej pozycji i autorytecie.
