Lucjusz Emiliusz Paulus Macedoński (ok. 228 – 160 p.n.e.), wybitny rzymski dowódca i konsul, zapisał się w historii dzięki zwycięstwu nad Macedonią w bitwie pod Pydną w 168 p.n.e. To właśnie on położył kres trzeciej wojnie macedońskiej i raz na zawsze zdławił potęgę Macedonii. Jego zasługi były tak doniosłe, że otrzymał przydomek Macedonicus, na trwałe wpisując się w dzieje imperium.
Lucjusz Emiliusz Paulus był jednak znany nie tylko ze swoich militarnych triumfów, ale także z surowości, która stała się symbolem rzymskiego etosu wojskowego. W dziele Waleriusza Maksymusa (Facta et Dicta Memorabilia, 2.7.14) opisano, jak Paulus stosował surową dyscyplinę. Jednym z najbardziej drastycznych przykładów było zgniatanie ciał dezerterów przez słonie – kara ta, choć budziła przerażenie, miała jasno pokazywać, że w rzymskiej armii nie ma miejsca na niesubordynację.
