Groty Katullusa jest to nazwa nadana ruinom potężnej rzymskiej willi powstałej na przełomie er, w samym końcu półwyspu wychodzącego w jezioro Garda, w Sirmione. „Grotami” określano w dobie renesansu ruiny antycznych budowli, które porastała bujna zieleń.
Ten rejon, znajdujący się w północnej części Półwyspu Apenińskiego, charakteryzuje się łagodnym klimatem, co doceniano już w starożytności. Bogaci Rzymianie wznosili swoje letnie rezydencje właśnie nad jeziorem Garda, gdzie mogli uciec od zgiełku i zaduchu okolicznych miast, zwłaszcza Werony.
Przez lata ukształtowało się przekonanie (głównie za renesansu), że pozostałości bogatej rzymskiej willi na końcu półwyspu należały niegdyś do Katullusa, słynnego rzymskiego poety wywodzącego się z pobliskiej Werony. Pisarz z pewnością miał w okolicy swoją rezydencję, o czym wspomina w swoim dziele Carmina. Nie mamy jednak żadnej informacji o tym, gdzie dokładnie się ona znajdowała.
Willa była osadzona na skalnym podłożu i zbudowana była wokół perystylu – wewnętrznego ogrodu otoczonego kolumnowym portykiem. Willa posiadała trzy poziomy, a w tym ogromny taras od strony północnej i południowej oraz kryptoportyki przeznaczone na spacery w cieniu osłaniającym od intensywnego słońca. Zachowały się też fragmenty mozaik pokrywających posadzki poszczególnych pomieszczeń. Cały kompleks zajmował niemal 2 hektary.
Widok z końca półwyspu dowodzi, że mieszkańcy rezydencji cieszyli się pięknymi krajobrazami na niebieską wodę jeziora.
