Nikt nie ma wątpliwości, że Rzym to duże miasto. Było duże już w starożytności i jak dzisiejsze miasta są podzielone na dzielnice, tak Rzym był podzielone na tzw. regiones. Za czasów Oktawiana Augusta Wiecznie Miasto liczyło ich 14. Każda z nich miała oddzielną administrację, aby ułatwić zarządzanie całym miastem. Co nie było łatwe, za cesarza Konstantyna I Wielkiego Rzym liczył bowiem 322 ważnych skrzyżowań, oraz ulice w liczbie 423.
Samowola budowlana była nielegalna i karalna. Jednak skąd Rzymianie wiedzieli jaka jest wielkość gruntów kiedy nie mieli narzędzi jakie mamy obecnie?
Mieli jednak coś, co było im niezwykle pomocne. Tą pomocą była Forma Urbis Romae zwane też Forma Urbis marmorea albo Forma Urbis Severiana gdyż powstały za dynastii Sewerów. Skrótowo mówi się Forma Urbis. Była to wyryta w białym marmurze mapa katastralna całego Rzymu, ukazująca na poziomie gruntu cały obraz miasta. Istniało kilka wersji owej mapy, które powstawały w różnych momentach w historii istnienia Cesarstwa. Do czasów współczesnych zachowały się tylko nieliczne ich fragmenty. Odnaleziono dotychczas tylko ok. 10% oryginalnej powierzchni planu. Profesor Matteo Cadario uważa, że okres powstania oryginalnej Forma Urbis to czas panowania Septymiusza Sewera, a konkretniej lata 205-208 n.e.
Zachowane są również fragmenty planów, które zawierały błędy, które to zostały poprawione, co świadczy o wadze jaką Rzymianie przykładali do ich dokładności.
