Plutarch z Cheronei, żyjący na przełomie I i II wieku n.e., jest jednym z najbardziej znanych pisarzy, historyków i filozofów starożytnej Grecji. Jego słynne „Żywoty równoległe” (także znane jako „Żywoty sławnych mężów”) to zbiór biografii, które zestawiają słynne postaci greckie i rzymskie – Aleksandra Wielkiego z Juliuszem Cezarem czy Demostenesa z Cyceronem. Plutarch stworzył te biografie, aby ukazać cechy charakteru, kładąc nacisk na ich cnoty i słabości. W czasach, kiedy Rzym zdominował kulturę, jego dzieła miały za zadanie łączyć wartości greckie z rzymskimi, tworząc jednocześnie inspirację dla przyszłych pokoleń.
Plutarch miał głęboką świadomość psychologii postaci, co wyróżnia jego prace spośród innych biografii starożytnych. W swoich dziełach nie ograniczał się jedynie do opisu faktów historycznych – jego celem była refleksja nad moralnością i charakterem. Wiele z jego tekstów koncentruje się na porównaniu cnót i wad opisywanych osób, co sprawia, że są one wciąż aktualne i inspirujące. Jego prace miały olbrzymi wpływ na myśl europejską przez kolejne wieki, inspirując takich pisarzy jak Szekspir, który oparł swoje dramaty na biografiach z „Żywotów” (np. „Juliusz Cezar” czy „Antoniusz i Kleopatra”).
Plutarch wierzył, że przykład słynnych postaci może inspirować do szlachetnych działań. Co więcej, Plutarch zestawiał postaci, które niekoniecznie były historycznymi odpowiednikami, ale według niego miały podobne cechy moralne lub życiowe.
Plutarch urodził się w Cheronei, małym mieście w Beocji, które w jego czasach nie miało znaczącej roli politycznej. Służył jako kapłan w Delfach, co pozwoliło mu na kontakt z wieloma uczonymi i filozofami. Podróżował do Rzymu, gdzie zdobył uznanie wśród tamtejszej elity i mógł swobodnie badać historię imperium. Mimo fascynacji Rzymem, Plutarch był głęboko przywiązany do greckiego dziedzictwa i duchowości.
