Zachowane pozostałości mozaik rzymskich na całym obszarze byłego Imperium Rzymskiego są dowodem na to, że bogaci Rzymianie uwielbiali dekorować swoje domy. Na dziełach sztuki przedstawiano różne wizerunki: herosów, bogów, kobiet, zwierząt itd.
Mozaiki w antycznym Rzymie układano z kolorowych kostek (tessera), które im mniejsze tym lepiej oddawały perspektywę i światłocienie. Technikę układania mozaik z jak najmniejszych kawałków kostek (nawet kilka milimetrów) nazywano opus vermiculatum. Bardzo często mozaiki pojawiały się w łaźniach, gdzie podłoga opierała się na ceglanych słupkach tworząc przestrzeń pod powierzchnią na krążące ciepłe powietrze – w ten sposób osiągano unikalny rzymski system podgrzewania podłóg. Tym sposobem trzeba było wykluczyć użycie ciężkiego marmuru na rzecz właśnie lekkiej mozaiki, która dodatkowo dodawała uroku miejscu, w którym relaksowali się Rzymianie.
Aby zobaczyć jak wielki ogrom pracy towarzyszył niewolnikom i artystom przy układaniu takich mozaik jest należy udać się chociażby do Villa del Casale (Sycylia), gdzie na przestrzeni 4 tysięcy metrów kw. ułożono 120 milionów kolorowych kostek. Willa ta powstała zapewne na początku IV wieku n.e.
