Posąg rzymskiego wodza w muzeum Palazzo Massimo Alle Terme w Rzymie. Rzeźba datowana jest na późny okres Republiki. Ukazuje ona starszego mężczyznę z młodym, nagim ciałem. Mężczyzna ukazany jest w pozie heroicznej – jest to styl charakterystyczny dla kultury helleńskiej. Obiekt został znaleziony w pozostałościach Świątyni Herkulesa.
W miejscowości Gaeta znajduje się wielkie mauzoleum Munacjusza Plankusa, gdzie wystawiona jest gipsowa kopia tego posągu. W jej opisie w Gaecie zawarta jest informacja, że oryginał z Muzeum Palazzo Massimo Alle Terme przez wielu uważany jest jako przedstawiający Munacjusza Plankusa.
Sam Plankus to postać ciekawa sama w sobie, pokazująca, jak trudne było lawirowanie między różnymi frakcjami w szybko zmieniającej się rzeczywistości Rzymu z przełomu okresu Republiki i Cesarstwa.
Z jednej strony Plankus był uczniem Cycerona, co wiąże go z frakcją optymatów, z drugiej zaś – dalsza kariera pokazuje jego związki z przeciwnym obozem – Cezarem i popularami. Był uczestnikiem wojny galijskiej, a później w wojnie domowej przeciwko Pompejuszowi także stanął po stronie Cezara. Nagrodą za tę postawę było stanowisko prefekta Rzymu, namiestnictwo Galii Zaalpejskiej oraz prawo do triumfu. Po zamordowaniu Cezara opowiedział się po stronie Marka Antoniusza, który w czasie bezpośrednio po Idach Marcowych wydawał się mieć największe szanse na przejęcie politycznej schedy po Cezarze. Znów na tym skorzystał – został konsulem roku 42 p.n.e., co bez poparcia Antoniusza pewnie byłoby niemożliwe. Jak jednak widać, kierował się przede wszystkim realizmem politycznym, ponieważ w chwili ostatecznej rozgrywki między Antoniuszem i Oktawianem Plankus stanął po stronie tego ostatniego.
Z życia Plankusa warto zanotować kilka ciekawostek:
- to na jego wniosek senat przegłosował uchwałę o nadaniu Oktawianowi tytułu „August”. Zapewne rola Plankusa była tu tylko formalna, ponieważ podjęcie tej uchwały i jej treść wcześniej dokładnie wcześniej ustalono w pałacu Oktawiana na Palatynie, niemniej można przyjąć, że właśnie dzięki niemu Oktawian przeszedł do historii pod nowym imieniem, rozpoczynając tym samym nowy okres w dziejach Rzymu;
- Plankus pozostawił po sobie bardzo trwałą pamiątkę – odcisnął swój ślad w historii Europy jako założyciel kolonii Lugudunum – współczesnego Lyonu we Francji.
Jednym z dzieci Plankusa była niejaka Plancyna – żona Kalpurniusza Pizona, nobila z czasów panowania Tyberiusza. Pizon i Plancyna byli zamieszani w spowodowanie śmierci Germanika – adoptowanego syna Tyberiusza i jego planowanego następcy. Udział Plancyny i Pizona w tym wydarzeniu jest wielce tajemniczy i zapewne nigdy już nie zostanie wyjaśniony.
