Ta strona nie może być wyświetlana w ramkach

Przejdź do strony

Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.

Rzymianin po urodzeniu dziecka decydował czy je przyjąć

Ten wpis dostępny jest także w języku: angielski (English)

Popiersie rzymskiego dziecka
Popiersie rzymskiego dziecka

W antycznym Rzymie samo przyjście dziecka na świat było dla domowników uroczystym wydarzeniem. Gdy rodził się chłopiec, drzwi domu ozdabiano gałązkami oliwnymi. Kiedy rodziła się dziewczynka – wełnianymi wstążkami. Krótko po urodzeniu niemowlę było umieszczane u stóp ojca – jako pana domu i rodziny, który miał zdecydować o jego przyszłości.

Jeżeli ojciec wziął dziecko w ręce, to pokazywał, że przyjmuje odpowiedzialność za jego wychowanie. Jeśli dziecko nie zostało przyjęte, było porzucane.

W antycznym Rzymie były specjalne miejsca, gdzie porzucano noworodki. Miejsca takie Juwenalis określał jako lactoria columna lub spurci lacus. Często dzieci pozostawione tam znajdowały nowy dom lub po prostu stawały się niewolnikami. Niekiedy noworodki celowo pozostawiono w bardziej odizolowanych miejscach, co powodowało wyższe prawdopodobieństwo śmierci. Dzieci także pozostawiano albo ubrane, albo nagie, kiedy to drugie sugerować miało jasne skazanie na śmierć. Niekiedy przy porzuconych dzieciach pozostawiano tzw. crepundia – czyli wszelkiego typu zabawki dzieci (mieczyki, lalki, grzechotki), które miały pozwolić rodzicom w przyszłości rozpoznać dziecko, jako członka rodziny.

Jakie były powody porzucenia dziecka?

  • problemy ekonomiczne – biedna rodzina, z braku pieniędzy i pożywienia nie była w stanie wyżywić kolejnego członka rodziny.
  • defekty u dziecka – jeżeli odnotowano u noworodka jakąkolwiek niepełnosprawność, był to jasny powód, aby porzucić dziecko. Soranus z Efezu (i-II wiek n.e.), grecki filozof jasno określił w swoim traktacie położniczym (De arte obsterica morbisque mulierum), czym mogą się kierować rodzice przy ocenie sprawności dziecka. Na przykład dziecko musi płakać energicznie, jego kończyny i narządy muszą być zdrowe, wszelkie otwory w ciele muszą być drożne, a ruch każdej części ciała nie może być powolny lub ospały.
  • nieślubne pochodzenie dziecka – np. dziecko właściciela domu oraz niewolnicy.
  • płeć dziecka – preferowano chłopców, którzy w przeciwieństwie do dziewczynek mogli starać się o urzędy w cursus honorum i zapewnić chwałę swojej familii.
Źródła wykorzystane
  • Suzanne Dixon, The Roman Family
  • Mary Harlow, Laurence Ray, Growing up and Growing Old in Ancient Rome: A Life Course Approach, 2002
  • Lidia Winniczuk, Ludzie, zwyczaje i obyczaje starożytnej Grecji i Rzymu, PWN, Warszawa 1983

IMPERIUM ROMANUM potrzebuje Twojego wsparcia!

Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na kanałach społecznościowych, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie. Nawet najmniejsze kwoty pozwolą mi opłacić dalsze poprawki, ulepszenia na stronie oraz serwer.

Wesprzyj IMPERIUM ROMANUM!

Wesprzyj IMPERIUM ROMANUM

Dowiedz się więcej!

Wylosuj ciekawostkę i dowiedz się czegoś nowego o antycznym świecie Rzymian. Wchodząc w poniższy link zostaniesz przekierowany do losowego wpisu.

Losowa ciekawostka

Losowa ciekawostka

Odkrywaj tajemnice antycznego Rzymu!

Jeżeli chcesz być na bieżąco z najnowszymi wpisami na portalu oraz odkryciami ze świata antycznego Rzymu, zapisz się do newslettera, który jest wysyłany w każdą sobotę.

Zapisz się do newslettera!

Zapisz się do newslettera

Księgarnia rzymska

Zapraszam do kupowania ciekawych książek poświęconych historii antycznego Rzymu i starożytności. Czytelnikom przysługuje rabat na wszelkie zakupy (hasło do rabatu: imperiumromanum).

Zajrzyj do księgarni

Księgarnia rzymska

Raport o błędzie

Poniższy tekst zostanie wysłany do naszych redaktorów