Uczniowie rzymscy praktykowali pisanie na tabliczkach woskowych, za pomocą ostrego rysika. Mogli oni następnie zmazać wosk i ponownie używać tabliczki. Takie tabliczki były bardzo popularne także w Grecji czy Bliskim Wschodzie. Powszechnie używano ich w administracji, skarbowości i sądownictwie, spisywano na nich rachunki i różnego rodzaju rejestry.
Służyły także do korespondencji (po zamazaniu warstwy wosku umieszczano na tej samej tabliczce odpowiedź zwrotną), jako osobiste notatniki, czy właśnie w szkołach – do nauki pisania i liczenia, a także do zapisu utworów literackich.
W celu zmazania zapisków na wosku, podgrzewano tablicę do około 50 °C i wygładzano powierzchnię. Do pisania stosowano narzędzie o nazwie stylus, które wymagało zastosowania sporej siły, niżeli pisanie atramentem po papirusie lub pergaminie.
Niektóre z rzymskich woskowych tablic przetrwały do naszych czasów w forcie w Vindolanda.
