Śmierć Cezara w 44 roku p.n.e. była ogromnym szokiem dla całego społeczeństwa rzymskiego. Dyktator jakby przeczuwając swój los zdecydował się spisać testament wcześniej, starając się zapewne w ten sposób zapobiec walkom o popleczników, majątek, władzę i dziedzictwo. Akt jego ostatniej woli złożony został w świątyni Westy, publicznie zaś odczytał go ostatni teść Cezara, Lucjusz Kalpurniusz.
W swojej ostatniej woli Cezar ofiarował każdemu obywatelowi rzymskiemu po 300 sesterców, co ogółem dawało sumę około 150 milionów monet. Ponadto w domenę publiczną przekazane zostały rozległe ogrody zatybrzańskie.
Najważniejsza część testamentu dotyczyła jednak adopcji Oktawiana, który z miejsca zdobył w ten sposób odpowiednią pozycję społeczną i wpływy. Warto nadmienić, że Oktawian był synem siostrzenicy Cezara – Atii Starszej. Gajusz Oktawian stając się synem Cezara odziedziczył po ojcu całą klientelę – dziesiątki tysięcy obywateli znanych rodów oraz żołnierzy, którzy byli związani z Cezarem stosunkiem patrona i klienta. W ten sposób Oktawian stał się legalnym spadkobiercą dziedzictwa Cezara i wielkim krokiem wszedł na scenę polityczną Rzymu.
