Zwykle po powstaniach Żydów w Imperium Rzymskim następowały różnego rodzaju prześladowania ludności żydowskiej ze strony narodów wyznających wiarę politeistyczną. Przemoc pojawiała się nie tylko w Judei, ale w innych miastach na wschodzie, gdzie istniały duże skupiska mniejszości żydowskiej. Zwłaszcza Rzymianie i Grecy prześladowali Żydów; nie można jednak zapominać także o poganach i późnych chrześcijanach.
Występował szereg różnic między społeczeństwem rzymskim a żydowskim. Rzymianie nie do końca rozumieli, czemu Żydzi nie jadają wieprzowiny (ulubione mięso Rzymian), obrzezają chłopców oraz czemu nie umieszczają podobizny swojego boga w świątyniach.
Występowały także różnice w podejściu do religii, życia i państwowości. Rzym na przykład posiadał wiele świątyń i bóstw; Żydzi jedną świątynię i jednego boga. Rzymianie uważali że czas płynie i nic nie jest w stanie zmienić przeszłości. Żydzi z kolei uważali, że występuje pewien schemat, a wydarzenia powtarzają się co jakiś czas. Inne podejście występowało także co do państwa. Dla Rzymian kraj był „rzeczą publiczną” (res publica), o którą dbali wszyscy obywatele; Żydzi nie posiadali nawet formalnych, politycznych zgromadzeń, działających na rzecz dobra ogółu. Dla nich wyznacznikiem dobra, moralności i porządku społecznego było słowo boże.
Co istotne różnice występowały także w odniesieniu do takich prozaicznych kwestii jak urodziny. Rzymianie dzień narodzin upamiętniali i świętowali, a sama data urodzin cesarza była świętem państwowym. Żydzi nie świętowali swoich urodzin. Co ciekawe jedyny dzień narodzin w Torze występuje w odniesieniu do faraona Egiptu.
Pomimo jednak tych wszystkich odmiennych zachowań i tradycji Rzymianie nie byli wrogo nastawieni do Żydów. Początkowo Żydzi w miastach Imperium traktowani byli tolerancyjnie, godzono się na ich wierzenia oraz akceptowano „inność”. Istniało swoiste modus vivendi („sposób życia”), a historycy rzymscy traktowali odmienność kulturową Żydów jako coś ciekawego i godnego zainteresowania.
Sytuacja uległa zmianie wraz z rosnącymi niepokojami w Judei i kolejnymi buntami przeciwko rzymskiej dominacji. Opór Żydów przekreślił tolerancyjne podejście Rzymian do żydowskiej kultury i religii. Żydzi zaczęli być brutalnie prześladowani i mordowani nie tylko wówczas jak doszło do otwartego buntu, ale także na co dzień. Tak więc, jak się okazuje nie tylko chrześcijanie mogli mówić o prześladowaniach.
