Canens to postać z mitologii rzymskiej, która personifikowała śpiew i dźwięk. Jej imię wywodzi się od łacińskiego czasownika „canere”, co oznacza „śpiewać”. W mitologii była często przedstawiana jako urocza nimfa, która potrafiła oczarować wszystkich swoim głosem. Canens była znana z pięknych melodii, które śpiewała, a jej pieśni miały magiczną moc. Była córką Janusa – boga początków i drzwi.
Canens była również obecna w kontekście różnych rytuałów i obrzędów związanych z muzyką i śpiewem. Wierzono, że jej pieśni miały wpływ na urodzaj, co czyniło ją istotną w religijnych praktykach Rzymian. Śpiew Canens był symbolem radości, miłości i płodności.
Według mitologii rzymskiej mężem Canens był Picus – bóstwo lasów, zwierząt i magii. Canens została poddana próbie przez czarodziejkę Kirke, która chciała zdobyć Picusa dla siebie. Picus odrzucił jednak urok Kirke, za co został zamieniony w dzięcioła. Zrozpaczona Canens, nie mogąc znieść straty męża, po sześciu dniach rzuciła się do rzeki Tyber.
