Calceus to typowy rzymski but, który pełnił kluczową rolę nie tylko jako ochrona stopy, ale także jako wyznacznik pozycji społecznej. Był to but zakrywający całą stopę, wiązany na wysokości kostki i na przodzie, wykonany z trwałej skóry, często barwionej na charakterystyczne kolory, odzwierciedlające status jego właściciela.
Dla patrycjuszy, czyli najwyższej klasy społecznej w starożytnym Rzymie, zarezerwowane były calcei barwione na czerwono. Nowo mianowani senatorowie natomiast nosili klasyczne, czarne buty. Kolorystyka była nieprzypadkowa – purpurowy i czerwony kojarzyły się z władzą, prestiżem i ceremonialnymi wydarzeniami, co podkreślało rolę i pozycję osoby noszącej te buty.
Calcei były również związane z funkcją publiczną. Rzymscy senatorowie, którzy mieli obowiązek noszenia togi, musieli także zakładać odpowiednie obuwie, jakim były calcei senatorius. Buty te, wykonane z czarnej skóry, miały cztery rzemyki (corrigiae), które dodatkowo podkreślały ich dostojny charakter. W niektórych przypadkach mogli nosić buty na wyższych podeszwach podczas specjalnych uroczystości, co dodawało im dodatkowej wysokości i godności.
Co ciekawe, Rzymianie często importowali materiały i techniki obróbki skóry z innych krajów, w tym z Grecji i Babilonii, co wpływało na rozwój i różnorodność rzymskiego obuwia. Calceus, jako klasyczny element garderoby obywateli, był symbolem nie tylko bogactwa, ale i władzy politycznej, a także wyznacznikiem obywatelskiego obowiązku w rzymskim społeczeństwie.
Ten rodzaj butów, poza swoją elegancką formą, miał również praktyczne zastosowanie. Chronił stopy przed trudnymi warunkami pogodowymi i był odpowiedni zarówno na co dzień, jak i na formalne okazje. Dzięki solidnej konstrukcji z kilku warstw skóry, calcei były wygodne i wytrzymałe, co czyniło je popularnym wyborem wśród rzymskich obywateli.
