Draconarius był rodzajem signiferi, który nosił sztandar jazdy rzymskiej, znany jako draco. Uważa się, że geneza tego sztandaru wywodzi się od Sarmatów, którzy wraz z Dakami byli często rekrutowani do wojsk pomocniczych (auxilia) na początku II wieku n.e.
Draco składał się z brązowej, ziejącej głowy smoka i ciała (w tkaninie) w kształcie węża. Wiatr wlatywał przez brązową paszczę smoka i łopotał ogonem z materiału w stylu dzisiejszego rękawa lotniskowego. Uważa się, że dodatkowo, aby wywołać wrażenie na wrogach, montowano w szyi smoka gwizdek, w celu wywołania zastraszającego odgłosu w czasie galopu.