Propercjusz urodził się około roku 50 p.n.e. jako Sextus Propertius. Był to poeta rzymski okresu Augusta. Pisał głównie elegie miłosne, z których najbardziej znane poświęcone zostały kobiecie imieniem Cynthia. Jego dzieło Elegies przetrwało do naszych czasów i składa się z czterech ksiąg.
Tworzył także treny (poświęcone m.in. Marcellusowi, siostrzeńcowi Oktawiana Augusta). Na zamówienie Mecenasa stworzył również kilka utworów opisujących genezę niektórych zwyczajów, budowli czy pomników w Rzymie.
O jego życiu wiemy bardzo niewiele. Większość informacji czerpać możemy jedynie z jego utworów. Jego dzieła dowodzą, że urodził się w Umbrii. Kiedy był dzieckiem jego ojciec zmarł, a rodzina utraciła ziemie poprzez konfiskatę mienia. Miało to miejsce prawdopodobnie w roku 41 p.n.e., kiedy to Oktawian rozdzielał majątki i obsługiwał nimi swoich weteranów (Wergiliusz w tym czasie także utracił część ziem).
Po śmierci ojca, matka Propercjusza kazała mu rozpocząć karierę urzędniczą, co świadczy o wciąż dobrej sytuacji finansowej rodziny. Swój pierwszy zbiór miłosnych elegiów stworzył w roku 25 p.n.e. i poświęcił go Cynthi, dając mu tytuł Cynthia Monobiblos. Dzieło przyciągnęło uwagę Mecenasa, patrona sztuki. Następny, większy zbiór elegiów powstał prawdopodobnie rok później. Skierowany był on do Mecensasa i Augusta, których Propercjusz wychwalał pod niebiosa. Kolejne dzieło powstało po roku 23 p.n.e., kiedy czwarta księga powstała po 16 roku p.n.e.
Był przyjacielem Wergiliusza i Korneliusza Gallusa, znał Gajusza Cilniusza Mecenasa i samego cesarza Augusta. Propercjusz miał prawdopodobnie dzieci albo z Cynthią, albo inną kobietą.
Zmarł około roku 15 p.n.e. Elegia Owidiusza z roku 2 p.n.e. dobitnie potwierdza, że Propercjusz w tym czasie już nie żył.
