Fortuna była boginią kierującą ludzkimi losami. Była odpowiednikiem greckiej bogini Tyche. Jej kult w Rzymie wprowadził król Serwiusz Tuliusz. Uważano ją za pierwszą córkę Jowisza i opiekunkę całego narodu rzymskiego (Fortuna Publica Populi Romani Quiritum).
Bogini początkowo przedstawiana była jako kobieta (Fortuna Muliebris) z zawiązanymi oczyma i z rogiem obfitości, co symbolizowało iż jest ona opiekunką urodzaju. Jeżeli do Fortuny zwracały się kobiety, nazywano ją Fortuna Virginalis, jeżeli mężczyźni Fortuna Virilis, kiedy zaś dzieci Fortuna Liberum.
Z czasem zaczęto ją przedstawiać ze sterem i rogiem obfitości, czasem z kołem w tle, a niekiedy z gałązką oliwną i paterą. Wizerunki te były często przedstawiane na rewersach rzymskich monet.
Jej pierwsza świątynia w Rzymie wzniesiona została za króla Serwiusza Tuliusza. Z czasem otrzymała wiele ołtarzy oraz dwie kolejne świątynie. Za okresu dyktatury Sulli w I połowie I wieku p.n.e. wzniesiono słynne sanktuarium w Praeneste.
Jej święto obchodzono co roku 24 czerwca. Wtedy właśnie Rzymianie płynęli przystrojonymi w kwiaty łodziami po Tybrze, udając się do jej świątyni na Forum Boarium.
