Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Państwo rzymskie istniało praktycznie przez XIII wieków, będąc przez ten czas wielokrotnie czynnikiem nadającym bieg historii. Postanowiłem więc, że historię starożytnego Rzymu opowiadać będę w poszczególnych artykułach niżej zawartych, które niekoniecznie zawsze dotyczyć będą Wiecznego Miasta.
Zachęcam do podsyłania artykułów oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Nieopodal Pompejów znajduje się niewielka miejscowość Torre Annunziata. Większość turystów tłumnie odwiedzających ruiny starożytnych miast mija to miejsce zupełnie nieświadoma skarbu, jaki się tam kryje. Tymczasem warto zboczyć z utartego szlaku, by w ciszy i spokoju, a także bez wszechobecnego w sezonie tłoku rozkoszować się prawdziwym klejnotem antyku, który dotrwał do dziś zamknięty w kapsule czasu, jaką okazały się wulkaniczne popioły.
Budowę okrętu rozpoczynano od skonstruowania poszycia kadłuba z desek, zazwyczaj sosnowych. Następnie wewnątrz umieszczano lekki szkielet, a całą konstrukcję wzmacniano grubymi linami. Deski łączono specjalnie wyciosanymi czopami bądź wpustami, praktycznie nie używano gwoździ i innych metalowych łączników.
Prawnik kojarzy się nam z osobą wysoce racjonalną, opierającą się na niezbitych dowodach i faktach, szanującą prawo pisane. Religia, wiara i kult raczej nie idą w parze z tym zawodem, a przynajmniej nie w kwestii wyrokowania, jednak należy mieć świadomość, że prawnicy antycznego Rzymu, znani chociażby z działalności za czasów cesarza Septymiusza Sewera (nota bene wielkiego miłośnika prawa już od czasów swojego dzieciństwa) swoimi korzeniami sięgają funkcji pontyfika, czyli archaicznego kapłana.
Badacze od lat poszukują reliktów wojen punickich. Bardzo pomocna jest w tym archeologia podwodna. Od lat eksplorowane jest dno morza u wybrzeży Sycylii, w rejonie Wysp Egejskich (obecnie Wyspy Egadzkie, lub po prostu Egady), gdzie 10 marca 241 r. p.n.e., podczas pierwszej wojny punickiej miała miejsce bitwa pomiędzy flotą Kartaginy, a flotą rzymską. W toku prac udało się odkryć i wydobyć liczne tarany (rostrum), niegdyś groźnie osadzone na dziobach rzymskich i kartagińskich okrętów wojennych. Jako że zostały odlane z brązu, tarany nie uległy korozji i zachowały się w wyśmienitym stanie.
Rzymskie wojsko budziło i wciąż budzi sądy skrajne – widzi się je albo jako karnych, zdyscyplinowanych wojowników, a więc godne narzędzie podbojów, bądź też jako okrutną, brutalną masę, która po latach służby okupionej złotem i krwią zaczęła sama dyktować warunki i wynosić cesarzy na tron.
Bulla Felix był rzymską wersją Robin Hooda. Okradał bogatych i pomagał biednym. Jego aktywność przypadała podobno na lata 205-207 n.e., czyli czas panowania cesarza Septymiusza Sewera. W jego grupie głównie znajdowali się zbiegli niewolnicy, wyzwoleńcy cesarscy, a nawet byli pretorianie. W szczytowym okresie pod swoją komendą miał 600 rozbójników.
Dnia 9 czerwca 68 roku n.e. w Rzymie, Neron, ostatni cesarz z dynastii julijsko-klaudyjskiej, popełnił samobójstwo. Neron był postacią znienawidzoną przez chrześcijan i arystokrację rzymską. Inaczej jednak postrzegano władcę wśród niższych warstw społecznych; jego popularność była na tyle duża, że na przestrzeni dziejów pojawili się trzej samozwańcy.
Historia Rzymu w kanonie edukacyjnym nauczania historii zaczyna się od mitu założycielskiego od razu wkracza w czasy republiki. Okres królewski jest często pomijany milczeniem. Biorąc pod uwagę napięty grafik lekcji historii jest to zrozumiałe. Jednak okres królewski w historii Rzymu który trwał 244 lata, przygotował grunt a także utorował drogę pod dalsze podboje na półwyspie Apenińskim dosłownie i w przenośni.
Jednym z najciekawszych zagadnień związanych ze starożytnym Rzymem jest zjawisko niewolnictwa i jego bardzo niejednorodny charakter. Jak różne było życie niewolnika pracującego w kamieniołomie od życia na przykład Tyrona – wszechstronnie wykształconego niewolnika i późniejszego wyzwoleńca Cycerona, który jest chyba zresztą jedną z bardziej interesujących postaci starożytnego Rzymu.
Historia starożytnego Rzymu jest powszechnie kojarzona z sukcesami niezwyciężonych legionów, które gromiły armie wrogów Imperium. W takich sytuacjach wielu ludziom przychodzą na myśl wyczyny Cezara pod Alezją, Scypiona pod Zamą czy Mariusza pod Vercellae. Ten bardzo uproszczony wizerunek starożytnego Rzymu nie uwzględnia szerokiego kontekstu dziejów rzymskiej wojskowości. Niewielu ludzi pamięta, że państwo rzymskie przeżywało w swej historii także momenty kryzysu w wielu dziedzinach, nie wyłączając aspektów militarnych.
