Zwierzęta domowe starożytnych Rzymian

• 12 października 2023

Niemal wszyscy lubią zwierzęta. Większość z nas zapewne kiedyś miała, lub obecnie ma jakieś swoje zwierzątko domowe. W tej kwestii niemal nie różnimy się od antycznych Rzymian, którzy również posiadali swoich zwierzęcych przyjaciół i to nie tylko tych, które są dziś najpopularniejsze jak psy czy koty, ale również papugi, węże, lwy, niedźwiedzie czy nawet małpy.

Ulubionymi zwierzętami zarówno antycznych Rzymian jak i większości ludów starożytności były psy. Rzymianie cenili potężne mastify oraz tzw. psy indyjskie, które uważano, że są krzyżówką tygrysa i psa. Do mniejszych, ale równie popularnych psów należały psy lakońskie, które sprawdzały się świetnie podczas polowań na jelenie i zające. Zostały jednak z czasem wyparte przez lepsze kondycyjnie vertragusy, przodków współczesnych chartów.
Z kolei maltańczyk, który nie jest spokrewniony z obecną rasą maltańczyków był małym psem salonowym, którego posiadały głównie kobiety należące do elity, które to trzymały je w fałdach swoich tunik.

Pomimo, że koty uznawano za zwierzęta święte¹ oraz doceniano ich zdolności w łapaniu myszy, to nie były w starożytnym Rzymie zbyt popularne, w każdym razie nie tak jak psy. Tłumaczy się to faktem, że jako łowców szkodników wykorzystywano fretki i węże, oraz tym, że Rzymianie bardzo lubili ptaki. Szczególnie upodobali sobie papugi indyjskie, z powodu, że można było nauczyć je mówić, a podczas biesiad upijać, aby powtarzały brzydkie słowa. Wiązało się to jednak z ryzykiem, że kiedy taka papuga – jak przestrzegał rzymski pisarz i filozof Apulejusz – zaczynała kląć, to ciężko było jej później przerwać².

Niektórzy notable, trzymali też w swoich domach małpy, pomimo że były to zwierzaki raczej niepożądane. Rzymski historyk Kasjusz Dion zanotował nawet, że razu pewnego pewna małpa weszła do świątyni bogini Ceres i wszystko w niej zniszczyła w dodatku zrobiła to podczas trwania nabożeństwa³.

Cesarze rzymscy, również mieli swoje ulubione zwierzęta. Cesarz Tyberiusz uwielbiał węże, Domicjan i Karakalla upodobali sobie w lwach, Walentynian I miał dwie niedźwiedzice, które nosiły imiona Złota Okruszyna i Niewinność, jedną z nich tak kochał, że postanowił wypuścić ją na wolność. A cesarz Neron pozwolił zarówno oswojonym jak i dzikim zwierzętom swobodnie chodzić po terenie swojego Złotego Domu.