Amfiteatr rzymski w Syrakuzach (wschodnia Sycylia) był największym tego typu obiektem na wyspie. Powstał zapewne pod koniec I wieku p.n.e. i związany był z przebudową Syrakuz w 21 roku p.n.e. Niewykluczone, że na arenie poza walkami gladiatorów i polowaniami na dzikie zwierzęta, miały miejsce naumachie. Obiekt miał 140 metrów szerokości i 119 długości.
Budowla powstała na skalistym podłożu i zwieńczona była portykiem. W zachodniej części budowli znajdowały się tribunalia – siedziska honorowe dla władz. Na marmurowych częściach balustrad odnotowano rzymskie nazwy rodów (Statili, Pilati, Cestiani, Sabini czy Risciani). Balustrady datowane są na II-III wiek n.e.
Na arenę prowadziło osiem wejść, a sama arena otoczona była rowem głębokim na 1 m i szerokim na pół metra. W rowie znajdowały się zapewne kraty, które oddzielały widownię od gladiatorów i dzikich zwierząt. Obecnie rów jest zasypany.
W środkowej części areny znajduje się duży dół, do którego prowadziły korytarze. W czasach rzymskich były one zasłonięte. Korytarze były znacznie prostsze od tych znajdujących się w Koloseum; służyły głównie do przemieszczania maszyn obsługujących widowiska. Główne wejście do amfiteatru znajdowało się od południa i ozdobione było fontanną oraz niszami na ścianie. Na widownię (cavea) z kolei prowadził system skomplikowanych schodów.
Wokół amfiteatru znajdują się pozostałości po starych kopalniach (północna i wschodnia część budowli), które istniały zanim powstał amfiteatr. W niektórych miejscach znajdują się nisze wotywne, w których umieszczano małe terakotowe figurki bogów.
W 399 roku n.e. cesarz Teodozjusz I nakazał zamknąć wszystkie szkoły gladiatorów; w 404 roku n.e. jego syn cesarz Honoriusz oficjalnie zakazał urządzania igrzysk na arenach. Po tych wydarzeniach, amfiteatr w Syrakuzach wykorzystywany był w innych celach widowiskowych, jednak z czasem stracił na znaczeniu, a arena ulegała stopniowemu niszczeniu.
Amfiteatr znajduje się w Parku Archeologicznym Neapolis w Syrakuzach.
