Katon Młodszy (95-46 p.n.e.) dał się poznać jako wybitny polityk antycznego Rzymu I wieku p.n.e. Był prawnukiem Katona Starszego i naśladował jego sposób bycia, który był dla niego ideałem. Należał do stoików, żyjąc w zgodzie z prawością i uczciwością.
Katon Młodszy był jednym z przywódców partii senackiej i nieprzejednanym zwolennikiem republiki i starorzymskich obyczajów. Usiłował, bez względu na bieg dziejów, przywrócić dawne cnoty rzymskie i obyczaje. W swoich senackich wystąpieniach często posługiwał się metodą obstrukcji parlamentarnej, nie chcąc dopuścić do głosu politycznych przeciwników.
Jego nieprzejednana postawa wobec wszelkich oznak burzenia „ładu republikańskiego” zgromadziła mu wielu zwolenników, a jego niepodatność na przekupstwo dała mu wielki szacunek wśród wielu Rzymian.
Plutarch podaje, że Katon Młodszy już za młodu wyróżniał się wielkim szacunkiem wśród rówieśników. Plutarch podaje moment z jego dorastania, jak brał udział w grze wojskowej zwanej „Troja”, w której uczestniczyli nastolatkowie z rodów arystokratycznych. Była to swego rodzaju ceremonia „dorastania”, obejmująca symulowanie bitwy z drewnianą bronią, i która toczyła się na koniu.
W pewnym momencie organizator wydarzenia Lucjusza Korneliusza Sulli wyznaczył dwóch przywódców. Jednym z nich został chłopiec, którego matką była Metella, żona Sulli; chłopiec bez przeszkód został uznany przez towarzyszy. Drugim przywódcą z kolei został bratanek Pompejusza, o imieniu Sekstus, który jednak nie został poparty przez swoją grupę. Sulla zapytał ich, kogo by chcieli na swojego lidera; wówczas wszyscy wywołali Katona, któremu Sekstus bez przeszkód ustąpił.
