Królowa Teuta była regentką królestwa Ardiajów w latach 230-228 p.n.e. oraz władczynią części państwa ze stolicą w Rhizon w latach 228-217 p.n.e. Na dalmatyńskich wybrzeżach jej państwa znajdowali wygodne porty i oparcie piraci.
Królowa uważała proceder piractwa za element gospodarki, nie mniej istotny od innych. W roku 230 p.n.e. podczas pirackiego ataku na Fenike w Epirze zginęli także handlarze rzymscy. Legaci rzymscy wysłani do królowej, w celu uzyskania odszkodowania, zostali bardzo źle przyjęci, a jeden z nich nawet zginął. W 229 roku p.n.e. wysłana została ekspedycja karna, kierowana przez konsulów Lucjusza Postumiusza Albinusa i Centumalusa. Był to pierwszy przypadek w historii rzymskiej, kiedy armia Rzymian przepłynęła Adriatyk. Teuta chciała uprzedzić Rzymian, zajmując wyspę Korkyrę oraz rozbijając oddziały Etolów i Achajów, ale pod impetem rzymskim zmuszona została się wycofać.
W roku 228 p.n.e. Teuta musiała przyjąć warunki pokojowe narzucone przez Rzymian. Zabroniono jej żeglować pod Morzu Adriatyckim na południe od Lisso (obecne Alessio w Albanii) w więcej niż trzy nieuzbrojone statki. Teuta została władczynią jedynie fragmentu państwa z Rhizon.
