Galba (3 p.n.e. – 69 n.e.) zasłynął jako jeden z „czterech cesarzy roku 69 n.e.”, który objął władzę w Rzymie po śmierci Nerona. Przez pierwszą połowę rządów Nerona żył na emeryturze do roku 61 n.e. Później władca Rzymu zlecił mu kierowanie prowincją Hispania Tarraconensis, gdzie „sprawował rządy prowincji w sposób zmienny i kapryśny”, jak przekazał nam Swetoniusz. Co jednak warte podkreślenia był nad wyraz surowy w swoich rządach.
Swetoniusz podaje np., że pewien bankier, który nieuczciwie wymieniał pieniądze został ukarany obcięciem rąk i przybiciem ich do stołu bankiera.
Innym razem z kolei Galba kazał ukrzyżować pewnego opiekuna za to, że ten otruł swego podopiecznego, który miał objąć duży spadek. Kiedy człowiek ten prosił o pewne względy w wymiarze kary, powołując się na rzymskie obywatelstwo, wspaniałomyślny Galba kazał ustawić dla niego inny krzyż – wyższy i pomalowany na biało.
