Przekrój rzymskiej drogi
Przekrój rzymskiej drogi (należąca do tzw. via munita) znajdującej się w Rzymie. Datowana jest na IV wiek p.n.e.
Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Przekrój rzymskiej drogi (należąca do tzw. via munita) znajdującej się w Rzymie. Datowana jest na IV wiek p.n.e.
Detal z rzymskiej mozaiki ukazujący dzikiego kota. Obiekt znaleziony na Delos, w tzw. Domu Mask. Prawdopodobnie mozaika ukazywała Dionizosa na panterze.
Rzymski złoty wisiorek z księżycem. Koraliki wykonane zostały z niebieskiego szkła. Obiekt datowany na II wiek n.e.
Pałac Kaliguli zwany „Domus Gai” albo „Domus Caligolae” był w rzeczywistości częścią rozbudowanego kompleksu cesarskiego znajdującego się u stóp Palatynu, przy Forum, na tyłach świątyni Kastora i Polluksa. Jak wyglądał? Zachowały się i zostały zbadane tylko niewielkie fragmenty jego fundamentów, włączone do późniejszych budowli.
Antyczni Rzymianie uczyli swoje dzieci jak określać i rozpoznawać, które rośliny i zwierzęta mogą być przydatne i jak wykorzystać je w życiu codziennym oraz w rzemiośle.
Głowa Serapisa, wykonana z egipskiego alabastru, znaleziona została w XIX wieku podczas budowy nabrzeży Tybru, w okolicy Mostu Garibaldiego, przy Wyspie Tybrowej. Rzeźba znajduje się w muzeum Palazzo Altemps w Rzymie.
Rzymski trójnóg z brązu. Datowany na III-IV wiek n.e. Co istotne, oryginalny jest tylko trójnóg; basen (naczynie) jest nowożytnym uzupełnieniem. Obiekt znajduje się w Muzeum Etruskim w Rzymie.
Rzymska mozaika przedstawiająca kaczkę. Obiekt znajduje się w Muzeum Pałacu Beiteddin, w Beiteddin (Liban).
Gladiatorzy walczący na arenach nie byli skazani na wieczne życie w niewoli i walkę o swoje życie, ku uciesze tłumów. Z pewnością wielu wywalczyło sobie wolność, czego dowodem są przekazy antycznych historyków.
W pierwszym wieku chrześcijanie Rzymu nie mieli własnych cmentarzy i korzystali ze wspólnych miejsc pochówku. Z tego względu św. Piotr został pochowany na dostępnym dla wszystkich wzgórzu watykańskim; podobnie św. Paweł – w nekropolii przy Via Ostiense. Z biegiem czasu gmina chrześcijańska uznała, że niezbędne jest stworzenie oddzielnych miejsc pochówku dla wyznawców Jezusa.