Krótka historia zmian tytułów zarządcy Judei w I wieku n.e.
Tytuł praefectus Judeae przysługiwał rzymskim namiestnikom Judei od 6 roku n.e. Wtedy to po odsunięciu syna Heroda Wielkiego – etnarchy Samarii, Idumei i Judei – Heroda Archelaosa (4 r. p.n.e. – 6 r. n.e.)1 od władzy i przystąpieniu Kwiryniusza do realizacji spisu powszechnego, zarządzonego przez cesarza Oktawiana Augusta wybuchły rozruchy. Wykorzystał je Juda Galilejczyk, który stanął na czele powstania przeciw Rzymowi i założył wraz z faryzeuszem Sadokiem stronnictwo zelotów2. Sam zginął podczas trwania tegoż powstania.
